می روم

می روم تنها

می شکنم در خود

می بندم چشمانم را به روی هرچه هست

فراموش خواهم کرد ...

تهی خواهم ساخت

ذهنم را از این سیاهی

شبیه خواهم ساخت

خود را به سنگ

و

زیبا خواهم ساخت

رودهای جاری را

که عاشق سازد مسافران خسته از راه را

اما

دل نخواهم بست به زیباییها و جاریها

چون سنگ بی صدا و سخت...